Kuyt dönmeli
Yayınlanma Tarihi 25 Eylül 2012 Sal 08:46
Kadıköy’de ilk 70 dakika üst üste 4 isabetli pas sayısının az olduğu, son bölümde çok net pozisyonlar yaşanan, ama futbol kalitesi vasatın üstüne nadiren çıkan bir maç izledik.
Tabii ki, iki takımın da travmatik bir dönemden geçiyor olması, kaybetmeme baskısının kazanma arzusunun üstüne geçmesi önemli bir faktör. 68’de Hasan Ali’nin çevirdiği topta yaşayan efsane Alex’in 1-2 saniye zamanı da olmasına rağmen çok kötü bir şut tercihi yapması baskının/özgüven kaybının net bir göstergesi... Deplasman takımı Trabzonspor evine bir miktar daha umutla dönüyor. Geçtiğimiz hafta Sivas maçının 5’inci dakikasında Tolga’nın sakatlanmasının ardından bir devir de sona ermiş oldu: Mayıs’2011’de ligi 82 puanla zirve ortağı bitiren ideal on birin (Tolga-Serkan, Glowacki, Egemen, Cale-Selçuk, Colman-Burak, Jaja, Engin-Umut’un) artık hiçbirisi sahada yok. Trabzon taraftarı ve kamuoyu artık şunu kabullenmeli: Bugün sahada olan ekibin Mayıs’2011’le alakası hemen hemen kalmadı. Bu takım, bambaşka bir takım. Şenol Güneş Üniversitesi 2012-13 ders yılı, yeni talebelerini aldı ve eğitime başladı. Şüphesiz ki bu takımın dönüşümü de zaman alacaktır.
Üstelik Trabzon’da değişen tek şey oyuncu listesi değil. Orta saha da tek ön liberolu (Zokora’lı) daha ofansif bir yapıya dönüştü. Yasin ve Olcan’la aynı hizada oynayan Sapara-Alanzinho ikilisi pas trafiğini geliştirme adına önemli bir dönüşüm. Orta sahada Sapara her geçen gün büyüyor, o rotasyona Colman katıldığında işlerin bir kademe daha düzeleceği de ortada.
Fenerbahçe’de koşu/sprint istatistikleri nedir bilmiyorum(!) ama futbol olarak işlerin düzeldiğini söylemek güç. Mersin maçında Alex-Gökhan klasiğiyle üretilen duran top golünü belli ki Trabzonlular çalışmış, Celutska’nın Gökhan takibiyle böyle bir krize izin vermediler. Sarı-lacivertlilerin hareketli oyunda ürettiği pozisyonlarsa Sow eliyle eridi hep. Fransa Ligi gol kralı Sow, son vuruşlarda usta bir isim. Ama bu kuvvetsizliği sürerse adının Kezman, Güiza ve Bienvenu ile anılması tehlikesi de var. Fenerbahçe’de belli ki işlerin tekrar yoluna girmesi için Kuyt’ın bir an önce sahaya dönmesi gerek.
Tabii ki, iki takımın da travmatik bir dönemden geçiyor olması, kaybetmeme baskısının kazanma arzusunun üstüne geçmesi önemli bir faktör. 68’de Hasan Ali’nin çevirdiği topta yaşayan efsane Alex’in 1-2 saniye zamanı da olmasına rağmen çok kötü bir şut tercihi yapması baskının/özgüven kaybının net bir göstergesi... Deplasman takımı Trabzonspor evine bir miktar daha umutla dönüyor. Geçtiğimiz hafta Sivas maçının 5’inci dakikasında Tolga’nın sakatlanmasının ardından bir devir de sona ermiş oldu: Mayıs’2011’de ligi 82 puanla zirve ortağı bitiren ideal on birin (Tolga-Serkan, Glowacki, Egemen, Cale-Selçuk, Colman-Burak, Jaja, Engin-Umut’un) artık hiçbirisi sahada yok. Trabzon taraftarı ve kamuoyu artık şunu kabullenmeli: Bugün sahada olan ekibin Mayıs’2011’le alakası hemen hemen kalmadı. Bu takım, bambaşka bir takım. Şenol Güneş Üniversitesi 2012-13 ders yılı, yeni talebelerini aldı ve eğitime başladı. Şüphesiz ki bu takımın dönüşümü de zaman alacaktır.
Üstelik Trabzon’da değişen tek şey oyuncu listesi değil. Orta saha da tek ön liberolu (Zokora’lı) daha ofansif bir yapıya dönüştü. Yasin ve Olcan’la aynı hizada oynayan Sapara-Alanzinho ikilisi pas trafiğini geliştirme adına önemli bir dönüşüm. Orta sahada Sapara her geçen gün büyüyor, o rotasyona Colman katıldığında işlerin bir kademe daha düzeleceği de ortada.
Fenerbahçe’de koşu/sprint istatistikleri nedir bilmiyorum(!) ama futbol olarak işlerin düzeldiğini söylemek güç. Mersin maçında Alex-Gökhan klasiğiyle üretilen duran top golünü belli ki Trabzonlular çalışmış, Celutska’nın Gökhan takibiyle böyle bir krize izin vermediler. Sarı-lacivertlilerin hareketli oyunda ürettiği pozisyonlarsa Sow eliyle eridi hep. Fransa Ligi gol kralı Sow, son vuruşlarda usta bir isim. Ama bu kuvvetsizliği sürerse adının Kezman, Güiza ve Bienvenu ile anılması tehlikesi de var. Fenerbahçe’de belli ki işlerin tekrar yoluna girmesi için Kuyt’ın bir an önce sahaya dönmesi gerek.
